Meçhule Mektuplar - 3

 Meçhule Mektuplar -1

Meçhule Mektuplar - 3

"Bu gerçek cümleler topluluğu; mektubun artık kullanılmadığı bir çağda, yıllar boyunca yazılarak biriktirilmiş mektuplardan oluşmaktadır. Sahiplerine ulaştırıldığı kadar, gönderilemeyenler, gönderildiği halde açılmadan geri dönenler ve arafta kalanları da mevcuttur. Mektuplar gerçek olsa da isimler, anıların mahremiyetini koruma gerekçesiyle tarihin tozlu sayfalarına gizlenerek sansürlenmiş, meçhulleştirilmiş ve sembolleştirilmiştir. Evet, mektupların müellifi gibi kahramanları da hâlâ hayatta; bazıları hariç..."

 

Küçüğüm,

İnsan doğduğu ilk andan itibaren bir öğrenim süreci içine girer. Bu süreç onu daha iyi bir insan olmaya ve daha akıllı yaşamaya doğru götüren bir yoldur. Bu yolu sürdürenler kadar sürdüremeyenler, bitirenler kadar bitiremeyenler vardır. Yolda kalmak, yoldan çıkmak, yolu saptırmak gibi tercihler tamamıyla insanın kendi tasarrufundadır. Şimdi sen, bunlarla ilgili kararları alamayacak kadar küçüksün. Ne verilirse onu öğrenecek ne anlatılırsa onu dinleyecek durumdasın. Ben de bunu fırsat bilerek anlatacağım… 

Benim delikanlı yeğenim,

Kendimizi beğenmek, çok insani bir tavırdır. İnsani derken, gayet doğal anlamında demiyorum. İnsanların tamamının sahip olduğu bir özellik anlamında söylüyorum. Bu tavrı yaratan da insanın kendi evrim süreci boyunca yaşadığı deneyimler, ezilmişlikler ve aşağılanmalardır. Bu deneyimler bir tür kompleks haline gelmiş ve kendimizi yüceltme ihtiyacı doğurmuştur. “İmparator, Kral, Lord, Şah, Padişah, Sultan, Melik, Tanrı’nın Elçisi” gibi ‘dünya kadar’ unvanı, ancak bir Dünya’da kendimize layık görebilmemizin tek izahı budur. Hatta bu unvan ve statüler dahi yer yer yetersiz kalmış; Ay’a gitmişiz, şimdilerde ise başka gezegenlere gitmeye uğraşıyoruz. Kendimizi evrenin merkezine yerleştirmiş, koca koca destanlar yazmış, tanrılar yaratmışız. Yetmezmiş gibi onları bile kendi hizmetimize amade kılmışız. Destanları, devasa yaratıkları alt ederek yerin dibine göndermemizle bitirmiş; kendimizi kahraman ilan etmişiz. Tanrıları bizlerin arzularını gerçek kılmasıyla görevlendirmiş; kendimizi kutsal varlıklar olarak atfetmişiz. Dünya’yı, onu terk edersek kıyameti olacağıyla tehdit etmiş; kendimizi bulunmaz Hint kumaşı saymışız.

Bütün anlatılanlar, egolarımızın sürekli olarak kendimizi değerli, özel, vazgeçilmez falan olduğumuzu fısıldamasıyla ilintilidir. Fakat bu fısıldamalar, içimizdeki değersizlik hissinin bastırılması için kullanılan bir argüman, bir örtüdür.  İsmimizin önüne gelen her unvan, her kutsal vasıf, derinlerdeki çaresizliğin, nihayetinde de bir ezikliğin sonucudur. İnsan, kendini yeryüzüne sığmayacak kadar mağrur ilan etse de zavallıdır. Dünya’ya tahakküm etme emelli güç mücadelemiz, kendi içimizdeki zayıflıkları örtme çabasından başka bir şey değildir.

Sevgili küçücüğüm,

Bir insanın gerçekten güçlü olabilmesi, öncelikle kendi zayıflıklarını kabul etmesiyle mümkündür. Sen de büyüdükçe göreceksin ki, bu dünyada en zor olan şey, aslında kendinle yüzleşmektir. Bu yüzleşme, aynaya baktığında gördüğün kişinin gerçek olduğunu kabul etmekle başlar. Bu kabul, insanın hayatındaki en büyük sınavdır. Kendini kabul etmek, eksikliklerini, hatalarını ve en önemlisi de zayıflıklarını görmezden gelmemek demektir. Ancak insanların çoğu bu sınavdan kaçar. Çünkü kendilerini tanıyacak olmaktan korkarlar.

Fakat sevgili yavrum…

Ancak bu korkuyu yenenler, gerçek anlamda özgür olabilenlerdir.

Unutma ki; özgürlük, cesaretle başlar. Cesaret ise kendini tanımakla…

Seni seven,

Amcan İspir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ruh Adam "Eski Arkadaşlar Marşı"

Resim
Ruh Adam: Eski Arkadaşlar Marşı Giriş Ruh Adam romanı, 1972’de Hüseyin Nihal Atsız’ın kalemiyle yayınlanmış olan Türk Edebiyatı’nın ilk post-modern romanıdır. Romanı, post-modern tarifinin haricinde hiciv, sembolik ve aslında otobiyografik sıfatlarla da ifade edebiliriz. Aslında romanın 1972’de yayınlanmasına karşın yazımının 1951’lerde olduğunu biliyoruz. 3 Ağustos 1951 tarihli Orkun Dergisi’nin 44.sayısında “Bu şiir, Atsız’ın intişar etmemiş bir romanından alınmıştır”   (1) notuyla yayınlanan başlıksız bir şiir vardır. Bu şiir 1972’de yayınlanan Ruh Adam romanında, “Geri Gelen Mektup” ismiyle hafızalara kazınır. Bu konuyla alakalı ekleyebileceğimiz bir başka destekleyici ifadeyi de Atsız’ın öğrencilerinden Altan Deliorman aracılığıyla öğreniyoruz. 1955-56 yıllarında Süleymaniye Kütüphanesinde uzman olarak memuriyet hayatına devam eden Atsız’ı ziyaret eden Deliorman, Atsız’ın kendisine Ruh Adam isminde yazmış olduğu sembolik romandan ve bazı karakterlerinden bah...
Devamını oku »

Bizim de Ay Yüzlümüz

Resim
    -Bizim de Ay Yüzlümüz-  Gözlerinle doluyor bahçemiz narin çiçek, Hasretinle can bulur suskun yürekte gerçek, Hazan mıdır bahar mı; yürek yakan gözlümüz, Bir rüya gibi soldu bizim de Ay Yüzlümüz... Ay ışığı vururken yanar tenim yakutla, Belki de yollarında serinlenir umutla, Hasret midir özlem mi; silinmeyen özlümüz, Bir sis gibi kayboldu bizim de Ay Yüzlümüz... Hep düşlerin izinde mevsimsiz bir ebedi, Eserken geçmiş günler yürek de buruk şimdi, Yaz mıdır yoksa kış mı; her daim düş falında, Bizim de Ay Yüzlümüz bir solgun gül dalında... Baharın hiç tadı yok kışın ise dermanı, Her gece düşer kalbe bir hasretin harmanı, Kara kış mı ayaz mı; bir çiledir güzlümüz, Savruldu veda oldu bizim de Ay Yüzlümüz... Duvarımda çizilen resminde yaşar hâlim, Sessiz çığlıkla anar seni ey tatlı zâlim, Düş müdür uyanmak mı; hayaldir hep gerisi,  Bizim de Ay Yüzlümüz bir vuslat zemherisi... Unutmak zor hayali; o yıllanmış bir yara, Tam gecenin koynunda her tende ayrı yara, Hüzzam mıdı...
Devamını oku »

Demir Örgü Bir Beşik

Resim
  -Demir Örgü Bir Beşik-  Engin dağlar aşarken bir bozkurdun izinde, Ata yurdu göklerde, gürler göğsü özünde, Tuna'dan Aral'a dek ne yılmış ne de eğik, Türk adında kurt başlı demir örgü bir beşik! Korkutur yedi düvel, bozkırların namlısı, Kayıp gitmez maziden "adsızların" kamçısı, Göğe yükselir sözü, yolları şanlı akın, Arşıâlâ seslenir: "Kutlu ruhlar hep yakın!" Zindanlar da sarsılır saflarımız hep sıkı, Ölüme çağırırsa Turan'ın kutlu ırkı! Yıldırımlar çakarız zaman durur anında; Kök salmış yüce soyum şimşekler var kanında! Bir ses gelir mezardan, artık sen de gerilsen, "Ey Türk uyan" der o ses, silkelen de dirilsen! Nehirler gibi çağla, soyun kudretle aksın, Gelecek günler senin, Tanrı ruhunu yaksın! Boz kır atlar şahlanır şarktan batıya eser, Mezarın olmayacak sensin bu dünyaya ser! İyi işit Türk soyu; makus talih değişsin, Kan bedelli o ruhun bir huzura erişsin! Ergenekon'dan çıktık yendik çağı çeliği, Demirden bir yürektir kutlu kurdun...
Devamını oku »

Meçhule Mektuplar - 6

Resim
  Meçhule Mektuplar - 6 "Bu gerçek cümleler topluluğu; mektubun artık kullanılmadığı bir çağda, yıllar boyunca yazılarak biriktirilmiş mektuplardan oluşmaktadır. Sahiplerine ulaştırıldığı kadar, gönderilemeyenler, gönderildiği halde açılmadan geri dönenler ve arafta kalanları da mevcuttur.  Mektuplar gerçek olsa da isimler, anıların mahremiyetini koruma gerekçesiyle tarihin tozlu sayfalarına gizlenerek sansürlenmiş, meçhulleştirilmiş ve sembolleştirilmiştir.  Evet, mektupların müellifi gibi kahramanları da hâlâ hayatta; bazıları hariç..."   Sevgili Güntülü, Mısralarda anlatılan her kadın, kendini o şairin satırlarında Tanrı’nın yarattığından çok daha güzel bulabilir. Ama unutulmamalıdır ki o satırlardaki şeyler her zaman gerçek değil, ‘çoğu zaman’ bir mübalağadır. Şairin şiirine yalnızca bir malzemedir. Sırf anlatılıyor, aktarılıyor ve abartılıyor diye bir gerçeği yansıttığı söylenemez. Çünkü, herkesin kendince bir fikri olduğu gibi gerçeği de farklıdır. Bazen anlatı...
Devamını oku »